Om de bokken goed van de schapen te scheiden, of de appelen met de peren te vergelijken, houdt de jury van de Duurzaamheidsprijs zich strak aan een lijst. Maar dat wil niet zeggen dat de vergelijking makkelijk is. Ook dit jaar niet.
Vorige week bezocht de jury de laatste twee genomineerden: Stichting Kunstklank en Pure Sportswear. Het verschil in ontvangst kon haast niet groter. De eerste met zang op locatie van landgoed Calorama, de tweede ‘onder het systeemplafond’ van een gewoon kantoor.
Duvan Couvée van PureSportswear heeft wél een indrukwekkend verhaal te vertellen. “Er wordt veel te veel sportkleding van katoen of kunststof gemaakt. Ons bedrijf wil groot worden met sportkleding van gerecyclede PET-flessen, bamboe of houtpulver.”
Al deze materialen zijn veel zuiniger met water en grondstoffen. Bovendien vindt de productie níet in ‘lage lonen’-landen plaats, maar daar waar veel strengere normen gelden. Deels ook in Nederland bij een organisatie die mensen in dienst heeft die verder van de arbeidsmarkt af staan.
PureSportswear streeft er naar om de hele Nederlandse delegatie voor de Olympische Spelen 2024 in zijn sportkleding te kleden.
In het koetshuis van landgoed Calorama in Noordwijk kregen wij een stukje repetitie te horen voor een optreden van de stichting Kunstklank. “De opbrengst van cultuur is niet in euro’s uit te drukken, maar wij willen er wel een verhaal mee vertellen.” Volgens Martha Baalbergen zijn hun activiteiten op het gebied van Milieu: “Niet zo heel ingewikkeld. Daar proberen wij in alles zo zuinig en milieubewust mogelijk te zijn. Dat dragen wij ook uit naar bezoekers. Onze bijdrage aan de maatschappij is veel moeilijker te omschrijven.”
Het doel van Kunstklank is belangstellenden een cultuurprogramma aan te bieden, om talent te helpen ontwikkelen (en ze ook nog eens behoorlijk te betalen!) en om vrijwilligers iets nuttigs te doen te geven. “Dat laatste lukte zelfs in tijden van corona, onze vrijwilligers zijn enthousiast aan de slag gegaan in het park van onze gastheer, landgoed Calorama.